Resumen
Francés a sueco:   más información...
  1. déconner:
  2. Wiktionary:


Francés

Traducciones detalladas de déconner de francés a sueco

déconner:

déconner verbo (déconne, déconnes, déconnons, déconnez, )

  1. déconner (fainéanter; fricoter; paresser; )
    dröna; gå och dra
    • dröna verbo (drönar, drönade, drönat)
    • gå och dra verbo (går och drar, gick och drog, gått och dragit)
  2. déconner (gâcher)
    schabbla bort; göra pannkaka utav
    • schabbla bort verbo (schabblar bort, schabblade bort, schabblat bort)
    • göra pannkaka utav verbo (gör pannkaka utav, gjorde pannkaka utav, gjort pannkaka utav)

Conjugaciones de déconner:

Présent
  1. déconne
  2. déconnes
  3. déconne
  4. déconnons
  5. déconnez
  6. déconnent
imparfait
  1. déconnais
  2. déconnais
  3. déconnait
  4. déconnions
  5. déconniez
  6. déconnaient
passé simple
  1. déconnai
  2. déconnas
  3. déconna
  4. déconnâmes
  5. déconnâtes
  6. déconnèrent
futur simple
  1. déconnerai
  2. déconneras
  3. déconnera
  4. déconnerons
  5. déconnerez
  6. déconneront
subjonctif présent
  1. que je déconne
  2. que tu déconnes
  3. qu'il déconne
  4. que nous déconnions
  5. que vous déconniez
  6. qu'ils déconnent
conditionnel présent
  1. déconnerais
  2. déconnerais
  3. déconnerait
  4. déconnerions
  5. déconneriez
  6. déconneraient
passé composé
  1. ai déconné
  2. as déconné
  3. a déconné
  4. avons déconné
  5. avez déconné
  6. ont déconné
divers
  1. déconne!
  2. déconnez!
  3. déconnons!
  4. déconné
  5. déconnant
1. je, 2. tu, 3. il/elle/on, 4. nous, 5. vous, 6. ils/elles

Translation Matrix for déconner:

VerbTraducciones relacionadasOther Translations
dröna bricoler; cochonner; déconner; fainéanter; flâner; fricoter; paresser; traînasser; traîner
gå och dra bricoler; cochonner; déconner; fainéanter; flâner; fricoter; paresser; traînasser; traîner
göra pannkaka utav déconner; gâcher
schabbla bort déconner; gâcher bricoler; tripoter

Wiktionary: déconner


Cross Translation:
FromToVia
déconner prata strunt; larva sig blödeln — (intransitiv) bewusst Unsinn reden, sich albern geben